In 1998 is Jochems eerste show die heet Gegabber in het theater. En Jochem gaat hier twee jaar lang mee door Nederland langs allerlei theaters. Daarna heeft hij nog meer shows dat zijn Adéhadé, Yeee-Haa! en De Rust Zelve.

Hij houdt van grappen maken! Jochem vond het vroeger al heel erg leuk om mensen aan het lachen te maken. Hij maakte veel grappen bij kinderen uit zijn klas. Toen Jochem 5 jaar wilde hij al cabaretier worden. Dat was zijn droombaan.

Jochem schrijft alle grappen zelf en hij vindt het zelf ook wel een beetje lastig geeft hij toe. Hij heeft ADHD en bij Jochem betekent dit dat er heel veel door z’n hoofd gaat. Soms is hij wel een jaar voor een voorstelling grappen aan het verzinnen. 

Jochem zit in de klas en zegt steeds Broem Broem Broemmm, juf Susan zegt stop ermee Jochem, ik ben uitleg aan het geven! Even later zegt Jochem het weer juf Susan zegt:” Ga maar naar de gang” Jochem zegt:” Sorry juf dat kan niet want m’n benzine is op”.

ADHD betekent dat je drukker bent dan andere mensen en dat je je niet zo goed kan concentreren. Gelukkig kon Jochem toen hij op school zat de toetsen die hij kreeg wel heel goed leren, daar had hij geen problemen mee.

De meeste mensen slikken pilletjes in voor ADHD maar Jochem doet dat niet en stiekem vindt hij het eigenlijk ook wel een beetje gezellig dat hij ADHD heeft. Jochem vindt het zelfs wel een voordeel van zijn beroep dat hij ADHD heeft. Zo kan hij mensen beter aan het lachen maken.

Vroeger wou Jochem altijd al kinderboekenschrijver worden, hij hield ook mega veel van kinderboeken. Hij las o.a. Fantastische meneer Vos, Sjakie en de chocoladefabriek en Koning van Katoren (die hebben wij ook in de klas gelezen ik vond hem heel leuk!)

Het boek De Gorgels gaat over een jongetje en die heet Melle, dan ziet hij een bolletje wol en dan gaat hij op onderzoek uit. Hij beleeft allerlei avonturen en komt ook enge monsters tegen. Het bolletje wol wordt op een gegeven moment zijn beste vriend. Het bolletje wol heet Bobba.

Melle werd wakker. Niet door de regen die op de ramen tikte. Ook niet door de wind die buiten een fluitconcert gaf. Hij werd wakker omdat hij voelde dat hij niet alleen was. Langzaam opende hij zijn ogen. Melle tuurde door zijn wimpers naar rechts. Toen zag hij het … weten wat hij zag? Ga dan naar de laatste pagina van deze website!